Το Σχεδόν αύριο είναι ένα ποίημα μέσα σε ένα άλλο ποίημα. Δεν είναι ένα απλό αλλά ένα πολλαπλό ποίημα, δεν είναι προϊόν έμπνευσης αλλά πειθαρχίας σε αρχές, δεν είναι ένα προσωπικό ταξίδι αλλά μια συλλογική περιήγηση σε υποτιμημένα ηθικά τοπία. Είναι μια σύνθεση-κολάζ ποιημάτων που γράφτηκαν στην Τήνο από τον Ιούλιο του 2020 έως τον Ιούλιο του 2021. Κοινή η καταγωγή τους και ό,τι τα συνδέει: η ασκητική ζωή στο Αιγαίο, ο κορωνοϊός, ο εγκλεισμός, οι αποχαιρετισμοί, η νεωτερική νοσταλγία, η πλανητική ταραχή, η κλιματική κρίση, η σαστιμάρα των Αρχών, οι αυθαίρετες ανά τον κόσμο ηγεσίες, η αυταρχική εξουσία, οι επιταχυνόμενες κοινωνικές ανισότητες, η προσπάθεια των ΜΜΕ να πείσουν τον κόσμο ότι η μετριότητα δεν βλάπτει, η ιδέα ότι η κατασταλτική δημοκρατία είναι κουλ, η αρπακτικότητα των αστών και η ανυπομονησία των μικροαστών να γίνουν αστοί. Πρόκειται για ένα μακρύ, πολιτικό ποίημα, ενδεδυμένο με μανδύα ελαφρύ, αφαιρετικό, σουρεαλιστικό, για την κατάσταση μιας Ελλάδας και ενός κόσμου με υποκείμενα νοσήματα. Ο τίτλος εμπεριέχει μια αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας· όπως το «λίγο ακόμα, / να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» του Σεφέρη, κάπως έτσι και εδώ: λίγο ακόμα και σχεδόν φτάνουμε σε ένα αύριο με αρχέγονο φως.